Service tot aan de deur en schreeuwend duur.

Onlangs hebben wij bij Brugman een nieuwe badkamer gekocht. Dat is geen slimme zet geweest en ik kan het iedereen afraden. We hadden ons voorgenomen om bij meerdere winkels te gaan kijken en daarna een verantwoorde keus te maken. Wetende dat mijn vrouw en ik niet de sterkste onderhandelaars zijn begonnen we met een paar onhandige zetten.

Niet de echte chef

Ten eerste liepen we de zaak binnen op een dag dat ze toevallig een “event” hadden. Buiten de gebruikelijke koffie en thee werd er ook een lekker wijntje geschonken en was een professionele kok allerlei heerlijks aan het koken. Daar hebben wij in principe geen hekel aan. Verder hebben we direct ons daadwerkelijke budget prijsgegeven, wat het voor de poeslieve verkoper wel heel erg makkelijk maakte. Omdat we ons huis graag kleurrijk inrichten is het met de huidige mode van meerdere tinten grauw lastig om met een standaardsetje uit te komen, dus natuurlijk werd het een bijzonder meubeltje hier en een apart tegeltje daar. Meneer de verkoper leidde ons door de toonzaal en adviseerde, waarbij het eigenlijk al een beetje opviel dat er nergens een prijs bij stond…

Nadat we een aantal keuzes hadden gemaakt ging onze nieuwe vriend eens zitten tekenen en rekenen terwijl wij lekker bij de kok mochten aanschuiven. Deze man wist heel goed wat hij deed en we genoten er erg van, evenals van het wijntje dat men erbij schonk. Na verloop van tijd was de verkoper klaar en of we met hem mee wilden komen. “Nog een glaasje, mevrouw, meneer?”. Hij had een werkelijk schitterende badkamer getekend die helaas wel een paar duizend euro boven de begroting lag. Er stonden nergens prijsspecificaties bij, alleen een totaalprijs.

Aangezien we ons echte budget hadden prijsgegeven konden we hier niet mee akkoord gaan en moest hij zuchtend aan de slag om te kijken of hij er nog wat af kon snoepen. Je gelooft het niet, maar dankzij grote inspanningen en strak rekenwerk kon er flink wat af waarna we nog maar duizend euro boven ons (toch eigenlijk best niet superlullige) budget zaten. Maar op het moment dat wij iets hadden van “nou ja dan maar niet”, toverde hij een nieuwe troefkaart uit zijn mouw; het was tenslotte een Event en dan kon hij soms, als hij heel erg zijn best deed, bepaalde leveranciers overreden om nóg meer korting te geven bovenop de enorme korting die we al gekregen hadden. Hij ging bellen en kwam glunderend terug: Nadat hij de leveranciers de virtuele arm op de rug had gedraaid en ze aan de rand van de financiële afgrond had gebracht was deze Topper erin geslaagd om de gehele badkamer nét binnen ons budget te kunnen leveren, maar dan moesten we wel nu beslissen. Nu Beslissen! NU!!! BESLISSEN!!!

Niet de echte verkoper.

Het was namelijk een Event en buiten de events konden ze nooit zo veel korting geven. Logisch. “Drinkt u nog iets van ons? En wilt u hier even tekenen? En hier, en daar en op elke pagina een paraafje. Dank u wel, hoor.” Hij zei ook nog dat-ie het altijd zo gezellig vond om bij de mensen thuis te komen kijken als het af was, en zo’n vriendelijke kerel wil je dat niet weigeren.

In het contract stond, onder andere, dat we Brugman 14 weken vóór levering moesten inlichten als we er klaar voor waren en nadat we een afspraak met een aannemer hadden gemaakt belden we onze Brugman-mattie dat we de keuken graag over 16 weken wilden hebben. Echter, nu de handtekeningen waren gezet had de man een verbazingwekkende karakterverandering ondergaan. Wat we ons wel niet in het hoofd haalden! We hadden nooit een afspraak mogen maken zonder vooroverleg met hen. Hij was helemaal niet meer aardig, eerder grof en brutaal en wat wij wilden was ten ene male onmogelijk. Zestien weken, kom eens even! Stomme consumenten!

Gelukkig kon de aannemer wat met de datum schuiven en een aantal weken later dan gewenst werden de spullen geleverd. De bezorger maakte er veel werk van om de bestelling precies met ons na te lopen. Er werd weer driftig gehandtekend om zeker te weten dat als er iets mis zou zijn, dit toch echt aan ons moest liggen, en de aannemer kon aan de slag.

Niet onze scherven.

Bij de badkamer zat onder andere een inloopdouche met een grote glazen wand. Deze wand moest 24 uur “rusten” voordat we hem konden plaatsen en dat was geen probleem omdat er toch eerst nog heel veel andere dingen moesten gebeuren en daarom heeft het ding twee volle weken heerlijk rechtstandig in onze slaapkamer staan uit te rusten voordat we hem uiterst voorzichtig op zijn plek gingen zetten. Dit hebben we extreem zorgvuldig en doordacht gedaan, de aannemer had al tientallen van deze glasplaten geplaatst en had voorzorgsmaatregelen getroffen, platen hout, handdoeken en rubbertjes op de grond zodat we niets zouden beschadigen. Maar vlak voordat we de plaat wilden neerzetten klonk een enorme knal en sprong hij spontaan in 10.000 stukken uit elkaar, We hadden vloer noch wand aangeraakt en hij moest intussen toch uitgerust zijn.

Niet de echte servicemedewerkster

Nadat we van de schrik waren bekomen, de wondjes waren verbonden en de aannemer was begonnen met opruimen ging ik Brugman maar eens bellen, de afdeling “Service”. Hier werd mij uiteraard direct te verstaan gegeven dat dit alleen maar mogelijk was als wij iets verschrikkelijk fout hadden gedaan en het zeker niet aan het materiaal kon liggen. Ik vroeg nog of ik niet de afdeling “Geen Service” aan de lijn had maar dat begreep het meisje aan de andere kant van de lijn niet helemaal. Die had natuurlijk ook gewoon maar haar instructies. Een mevrouw van de volgende afdeling meldde ook nog maar een keer dat we absoluut iets fout gedaan moesten hebben en dat we hooguit een nieuwe konden bestellen. Voor slechts € 740,- was Brugman best bereid een nieuw wandje te komen brengen. Ik stelde nog voor dat ze misschien iets van korting konden geven omdat we net een Godsvermogen bij ze hadden geïnvesteerd en er misschien theoretisch toch iets met een fabricagefout, transportprobleem of gewoon goed fatsoen bedacht kon worden maar als het woord “Dovemansoren” nog niet had bestaan hadden we dat voor de afdeling Service van Brugman kunnen bedenken. Nee, nee, meneertje, zevenhonderdenveertig euro en als u besteld heeft kunt u dit niet meer terugdraaien. Dat laatste zorgde ervoor dat ik toch maar besloot even te wachten met de bestelling.

De aannemer schrok zich een hoedje toen ik vertelde welk een bedrag de Brugmannen voor een glazen plaatje meenden te mogen toucheren en verwees me naar de Internetwinkel van “Maxaro”, waar hij goede ervaringen mee had. Hier vond ik binnen de kortste keren exact dezelfde glaswand voor € 299,50 en dan kwamen ze hem de volgende dag netjes thuisbrengen. Zo gezegd, zo gedaan en nadat de nieuwe plaat zijn 24 uurtjes rust had genoten hebben de aannemer en een buurman (ik durfde niet meer) deze geplaatst. Tenminste, dat was het plan, maar op exact dezelfde plaats en op exact dezelfde manier ontplofte ook deze plaat vlak voor hij op zijn plaats zou worden gezet. Nu moet ik zeggen dat hoewel ook Maxaro geen garantie gaf, de telefoniste van dit bedrijf in elk geval als eerste de vraag stelde of er met ons niets was toen ik vertelde wat er gebeurd was.

Ook de verzekering betaalt trouwens niet maar laat ik niet te ver afwijken van het droevige Brugman-verhaal. Terug, want we zijn nog niet klaar.

Niet onze echte badkamer

In de laatste fase van de renovatie gingen we de kleine laatste dingetjes ophangen. Glaasjes, zeepdispenser, haakjes en handdoekenrekken. De aannemer wees er al fijntjes op dat meneertje Brugman toch wel spulletjes van een heel duur merk had aanbevolen. De twee handdoekenrekken voldeden niet aan de verwachtingen. Onze badkamer is niet belachelijk groot en het bleek dat deze stangen niet netjes tegen de muur aan konden draaien, waardoor ze onpraktisch veel plaats in beslag nemen. Ik ben eerst maar eens op het Internet gaan kijken wat deze niet werkende accessoires eigenlijk mochten kosten en dat was even schrikken. Honderdvijfendertig euro. Per stuk. Ex BTW. Dat is ruim tien keer wat je bij de IKEA voor een kek handdoekenrekje neerlegt. En dan is er wel een kwaliteitsverschil natuurlijk, maar niet van 900%. En dat is dan de prijs bij een beschaafde zaak want het lijkt me niet onlogisch om te veronderstellen dat Brugman bij handdoekenrekjes dezelfde winstmarges hanteert als bij bijvoorbeeld glazen douchewanden. Dus zou het me niets verbazen als we bij Brugman vier- tot vijfhonderd jetzers hebben neergelegd voor twee handdoekenrekjes waar we niks aan hebben.

Tegen beter weten in maar weer gebeld met de Geen Serviceafdeling maar zoals verwacht was men niet bereid tot restitutie of zelfs maar ruil, terwijl de rekjes nochtans in perfecte staat en in de complete originele verpakking bloedverziekend duur en totaal nutteloos liggen te wezen. Maar ja, getekend is getekend en service haal je maar ergens anders.

Intussen hebben we wel een fraaie badkamer met een plexiglas douchewand en een handdoekenrekje van de Praxis. Doet het prima, maar we zullen nooit meer een voet in de haaientank van Brugman zetten. Het is wel lastig om ze helemaal te mijden als we nog eens een nieuwe keuken willen, want intussen hebben we ontdekt dat bijna alle Nederlandse keukenboeren samen een groot moederbedrijf hebben, inclusief Wurgman, ehh Brugman. Misschien meten ze zich daarom zo’n arrogante en klantonvriendelijke houding aan. Als je naar de concurrentie gaat kom je negen van de tien keer toch weer bij dezelfde uit.

Overigens hebben we besloten de verkoper van Brugman niet uit te nodigen om de badkamer eens te bekijken.